تزریق آمپول پیرکسیکام تنها به صورت تزریق داخل عضلانی انجام می شود و عضلاتی انتخابی برای تزریق می تواند عضله دورسوگلوتئال (باسنی)، عضله دلتوئید (بازویی خلفی)، عضله وستوس لترالیس (جانبی رانی) باشد. مسئله ای که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که تزریق داخل مفصل، تزریق داخل رگ (وریدی) و یا تزریق زیر پوستی برای این دارو انتخاب مناسبی نمی باشد.
تزریق آمپول پیروکسیکام بیشترین کاربرد را برای درمان التهاب و دردهای شدید دارد و نیاز است تا توسط پزشک تجویز شود. محل تزریق این آمپول به صورت زیر است:
- دست عضلانی (عضله بزرگ ران و یا سرشاخه های وسط بازو): تزریق در این نواحی رایج است، چرا که عضلات بزرگ به جذب بهتر دارو کمک می کنند.
- زیر پوستی: در برخی از موارد ممکن است پزشک به تزریق زیر پوستی نیز برای تسهیل جذب دارو تصمیم بگیرد.
پیش از تزریق آمپول پیروکسیکام، نیاز است تا دستورالعمل های پزشک را به دقت دنبال کنید و در صورت وجود حساسیت و یا عارضه جانبی این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید.
جهت استفاده از خدمات تزریقات در منزل با شماره های درج شده در سایت تماس بگیرید.
محل مناسب برای تزریق آمپول پیروکسیکام
محل مناسب تزریق آمپول پیروکسیکام با توجه به نوع تزریق (عضلانی و یا زیر جلدی) و وضعیت تعیین می شود. در ادامه به جزئیات مربوط به نقاط مناسب تزریق و نکات مرتبط خواهیم پرداخت.
تزریق عضلانی
- عضله گلوتئال (پشت): این عضله به عنوان یکی از نقاط متداول برای تزریق عضلانی در بزرگسالان محسوب می شود.
- عضله دلتوئید (بازو): در تمام افراد به غیر از کودکان می توان از این ناحیه نیز برای تزریق استفاده کرد، اما برای دوزهای بالاتر، استفاده از عضلات بزرگ تر انتخاب مناسب تری خواهد بود.
- عضله رانی (ران): این ناحیه نیز به دلیل حجم بالای عضله مناسب است و می تواند دوزهای بالایی از دارو را دریافت کند.
تزریق زیر جلدی
- پهنای شکم: ناحیه زیر پوست شکم (به غیر از نواحی نزدیک به ناف) می تواند یکی از انتخاب ها برای تزریق زیر جلدی است.
- پشت بازو: بخش بالایی پشت بازو نیز برای تزریق زیر جلدی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
ویژگی ها و کاربردهای آمپول پیروکسیکام
آمپول پیروکسیکام به عنوان یک داروی غیراستروئیدی ضد التهاب (NSAID) است که جهت کاهش درد و التهاب برای بیماران تجویز می شود. این دارو معمولاً برای درمان شرایطی مانند آرتروز، استئوآرتریت، و سایر بیماری های التهابی انتخاب مناسبی می باشد.
در رابطه با مکانیسم عمل آن باید بگوییم که آمپول پیروکسیکام می تواند با مهار آنزیم های سییکلواکسیژناز (COX) عمل کند و به کاهش تولید پروستاگلاندین ها و در نتیجه کاهش التهاب و درد کمک خواهد کرد.
مکانیزم عمل پیروکسیکام
پیروکسیکام با تأثیر بر مسیرهای بیوشیمیایی خاصی در بدن به کاهش درد و التهاب کمک می کند. به همین خاطر در این بخش به بررسی پارامترهای مهم در این مورد خواهیم پرداخت.
مهار آنزیم های COX
- با توجه به این که پیروکسیکام به طور غیر انتخابی آنزیم های سییکلواکسیژناز ۱ و ۲ (COX-1 و COX-2) را مهار می کند. می تواند نقش کلیدی در تولید پروستاگلاندین ها داشته باشد.
- پروستاگلاندین ها مولکول های در نظر گرفته شده برای پاسخ به التهاب و آسیب بافتی می باشد که باعث احساس درد و عفونت می شود.
کاهش تولید پروستاگلاندین ها
- تولید پروستاگلاندین ها با مهار فعل و انفعالات COX کاهش پیدا کرده و در نهایت منجر به کاهش التهاب، درد، و تب می شود.
- پروستاگلاندین ها به طور خاص در تولید حس درد و علامت های التهابی (احتباس مایعات و افزایش جریان خون به نواحی آسیب دیده) نقش دارد.
اثر ضد التهابی
- همزمان با کاهش پروستاگلاندین ها در نواحی ملتهب، پیروکسیکام می تواند در زمینه کاهش ورم، قرمزی و همچنین تسکین درد کمک کننده باشد.
تأثیر بر عروق و ترومبوسیت ها
- پیروکسیکام می تواند بر عملکرد عروق خونی و ترومبوسیت ها (پلاک های خونی) تأثیر بگذارد که در برخی موارد می تواند منجر به تغییر در لخته شدن خون و خطر عوارض قلبی عروقی شود.
اثر طولانی مدت
- پیروکسیکام دارای نیمه عمری نسبتاً طولانی است، به همین خاطر می تواند برای مدت زمان طولانی تری در بدن باقی بماند و تأثیرات خود را ادامه دهد. وجود این ویژگی کمک می کند تا بتوانید دفعات کمتری از آن استفاده کنید.
روش صحیح تزریق آمپول پیروکسیکام
پیش از تزریق آمپول پیروکسیکام نیاز است با رعایت برخی از موارد به افزایش ایمنی و اثربخشی درمان کمک کند. در ادامه به بررسی پارامترهای مهم در این مورد خواهیم پرداخت.
مشاوره پزشکی
- توافق با پزشک: پیش از تزریق، بیمار باید با پزشک خود مشورت کند تا از ضرورت استفاده از این دارو و دوز مناسب اطمینان حاصل کنید.
- گزارش مشکلات پزشکی: در صورت داشتن سابقه بیماری (بیماری های کلیوی، کبدی و یا گوارشی (مانند زخم معده)) نیاز است این مورد را با پزشک خود در میان بگذارید.
بررسی تاریخ مصرف
- تاریخ انقضاء: پیش از تزریق، اطمینان حاصل کنید که آمپول پیروکسیکام تاریخ انقضای معتبر دارد.
اطلاع از داروهای دیگر
- تداخلات دارویی: بیمار باید فهرست کاملی از داروهایی که در حال حاضر مصرف می کند، از جمله داروهای تجویزی، داروهای OTC و... را به پزشک ارائه دهید. پیروکسیکام می تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد.
آزمایشات لازم
- آزمایش های پیشینی: ممکن است پزشک معالج شما آزمایش های خون و یا ارزیابی های دیگری را برای بررسی عملکرد کلیه و سایر سیستم ها درخواست کند.
آلرژی ها
- بررسی آلرژی ها: بیمار باید به پزشک اعلام کند که آیا به پیروکسیکام، سایر NSAIDها و یا هر داروی دیگری آلرژی دارد.
دوران بارداری و شیردهی
- مشاوره در مورد بارداری و شیردهی: اگر بیمار باردار و یا شیرده است نیاز است تا این مورد را پزشک خود را در جریان بگذارید چون آمپول پیروکسیکام ممکن است بر جنین و یا نوزاد تأثیر بگذارد.
مراقبت های پیش از تزریق
- نظافت ناحیه تزریق: اطمینان حاصل کنید که ناحیه ای که قرار است تزریق در آنجا انجام شود، کاملاً تمیز و استریل باشد.
آماده سازی روحی و جسمی
- راحتی بیمار: بیمار باید در وضعیتی راحت قرار داشته باشد. تنش می تواند بر فرایند تزریق تأثیر منفی بگذارد.
نکات تغذیه ای
- خوردن غذا: در برخی از موارد ممکن است مصرف داروهای NSAID با معده خالی باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود به همین خاطر بهتر است در این موارد با غذا مصرف شود.
عوارض جانبی و واکنش های احتمالی
آمپول پیروکسیکام می توانند مانند دیگر داروها عوارض جانبی و واکنش های نامطلوبی را به دنبال داشته باشند. در ادامه به برخی از عوارض جانبی رایج و نادر این دارو اشاره خواهیم کرد.
عوارض جانبی رایج
- مشکلات گوارشی
- دل درد و ناراحتی معده
- حالت تهوع و استفراغ
- اسهال و یا یبوست
- زخم های گوارشی
- پاسخ های حساسیتی
- راش های پوستی
- خارش
- ادم (تورم) در نواحی مختلف بدن
- کهیر
- مشکلات کلیوی
- کاهش عملکرد کلیه منجر به بروز احتباس مایعات، افزایش سطح کراتینین و کاهش تولید ادرار خواهد شد.
- عوارض قلبی عروقی
- افزایش خطر بروز فشار خون بالا
- خطر حمله قلبی و سکته مغزی
عوارض جانبی نادر
- واکنش های شدید آلرژیک: آنافیلاکسی از جمله مواردی محسوب می شود که ممکن است نیاز به درمان فوری پزشکی داشته باشد. (علائم این مشکل شامل احساس تنگی در قفسه سینه، مشکل در تنفس و تورم در صورت و گلو است.)
- عفونت های گوارشی: احتمال بروز عفونت های معده و روده در برخی از افرادی که از دارو به طور مکرر استفاده می کنند وجود دارد.
- نقص در عملکرد کبد: همزمان با افزایش آنزیم های کبدی و اختلال در عملکرد کبد ممکن است باعث شود تا با برخی از مشکلات روبرو شوید.
- مشکلات تنفسی: واکنش های تنفسی (تنگی نفس و یا آسم، خصوصاً در بیماران با سابقه آسم)