تزریق آمپول پیروکسیکام در منزل کرج

پیروکسیکام یکی از داروهای ضد التهابی می باشد، که می تواند به کاهش درد ناشی از بیماری های اسکلتی و عضلانی کمک کند. برای این که افراد بتوانند این دارو به صورت تزریقی دریافت کنند، نیاز به اجازه ی پزشک معالج دارد. برای این که اطلاعات کافی و مورد نیاز را در تزریق آمپول پیروکسیکام در منزل داشته باشید، با ما همراه باشید.

دارو پیروکسیکام به صورت ترکیبات ضد التهابی و غیر استروئیدی می باشد، که کمک به کاهش درد و تب، ترکیبات التهابی را که در بدن انسان تولید می شود، به طور کامل از بین خواهد رفت. نام تجاری پیروکسیکام، فلدن می باشد، و در مواردی که با دیگر داروها در تداخل باشد، می تواند سبب عملکرد ضعیف و یا مضر دارو شود. پیروکسیکام برای درمان علامتی استئوآرتریت فعال، آرتریت روماتوئید یا بیماری Bechterew (اسپوندیلیت آنکیلوزان) اندیکاسیون دارد. از آن جایی که سطح فعال ثابت تنها پس از 5 تا 10 روز با استفاده از دوز معمول روزانه پیروکسیکام حاصل می شود، این دارو برای شروع درمان بیماری هایی که در آن ها نیاز به شروع سریع اثر است، مناسب نیست. محلول تزریقی تنها در صورت عدم امکان مصرف آن یا دادن آن به عنوان شیاف نشان داده می شود. درمان معمولاً فقط باید به صورت یک تزریق انجام شود.

نکته ی مهم: پیروکسیکام باید توسط پزشک مجرب در تشخیص و درمان بیماری های التهابی یا روماتیسمی دژنراتیو تجویز شود.

تزریق آمپول پیروکسیکام در منزل کرج

با توجه به این که بیشتر افراد به خاطر وجود مشغله های کاری نمی توانند برای انجام انواع تزریقات به بیمارستان ها و مراکز درمانی مراجعه کنند، بهتر است، از خدمات تزریقات در منزل استفاده کنند. شما می توانید جهت استفاده از خدمات تزریق آمپول پیروکسیکام در منزل در تمام نقاط و شهرهای کرج با شماره های درج شده در سایت تماس بگیرید.

همان طور که در ابتدا اشاره نمودیم، در بیماری آرتروز، آرتریت روماتوئید، سردرد یا کمر درد نیاز به تزریق پیروکسیکام پیدا می شود. تزریق هر نوع آمپول یا مصرف هر دارویی بدون عارضه نمی باشد. دوز تزریقی پیروکسیکام به صورت روزانه 20 میلی گرم است. درمان با پیروکسیکام باید به صورت یک درمان تزریقی انجام شود. اگر درمان بیشتر ضروری به نظر می رسد، این باید با اشکال خوراکی یا شیاف انجام شود. دوز کل پیروکسیکام 20 میلی گرم نباید در روز تزریق بیشتر شود.

کاربرد پیروکسیکام

پیروکسیکام به صورت عمیق داخل گلوتئال تزریق می شود. درمان با پیروکسیکام باید به صورت یک درمان تزریقی انجام شود. به دلیل احتمال وقوع واکنش‌ های آنافیلاکتیک تا و از جمله شوک، یک دوره مشاهده حداقل 1 ساعت پس از تزریق پیروکسیکام باید در حالی که کیت اورژانسی کارآمد را در دست دارید، مشاهده کرد. بیمار باید از هدف این اقدام مطلع شود.

عوارض تزریق آمپول پیروکسیکام

عوارض جانبی را می توان با استفاده از کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین زمان مورد نیاز برای کنترل علائم کاهش داد. اثربخشی و تحمل باید ظرف 14 روز بررسی شود. در صورت نیاز به درمان بیشتر، این باید به دقت تحت نظر باشد. از آن جایی که پیروکسیکام با افزایش خطر عوارض گوارشی همراه است، درمان ترکیبی با محصولات دارویی محافظ معده (مانند میزوپروستول یا مهارکننده های پمپ پروتون) به ویژه در بیماران مسن باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. عوارض ناشی از تزریق این دارو شامل موارد زیر می باشد.

اختلال در عملکرد کلیه

در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی خفیف تا متوسط ​​نیازی به کاهش دوز نیست.

نارسایی کبدی 

• در بیماران با ناتوانی خفیف تا متوسط
• عملکرد کبد نیازی به کاهش دوز ندارد. 

هشدارهایی که در مورد تزریق آمپول در منزل پیروکسیکام وجود دارد، شامل موارد زیر می باشد.

پیروکسیکام (مانند سایر NSAID ها) باید با احتیاط با داروهای زیر استفاده شود.

سایر NSAID ها از جمله سالیسیلات ها

مانند سایر NSAID ها، از مصرف پیروکسیکام در ترکیب با اسید استیل سالیسیلیک یا سایر NSAID ها، از جمله سایر فرمول های پیروکسیکام، باید اجتناب شود، زیرا اطلاعات کافی برای نشان دادن اثربخشی بهتر این ترکیب در مقایسه با درمان با پیروکسیکام به تنهایی وجود ندارد. همچنین احتمال اثرات نامطلوب را افزایش می دهد. مطالعات روی انسان نشان داده است، که مصرف همزمان پیروکسیکام و استیل سالیسیلیک اسید غلظت پلاسمایی پیروکسیکام را تا حدود 80 درصد از سطوح طبیعی کاهش می دهد.

گلوکوکورتیکوئیدها

افزایش خطر زخم یا خونریزی دستگاه گوارش 

ضد انعقادها

NSAID ها از جمله پیروکسیکام می توانند اثرات داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین را افزایش دهند. بنابراین استفاده از پیروکسیکام در ترکیب با داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین منع مصرف دارد.

مهارکننده‌ ها SSRIs

افزایش خطر خونریزی گوارشی

فنوباربیتال

مصرف همزمان فنوباربیتال منجر به کاهش غلظت پیروکسیکام در سرم خون و در نتیجه کاهش اثر می شود.

پروبنسید و سایمتیدین

مصرف همزمان پروبنسید یا سایمتیدین می تواند منجر به افزایش غلظت پیروکسیکام در سرم خون و در نتیجه افزایش اثرات نامطلوب آن شود.

فنی توئین، لیتیوم

مصرف همزمان پیروکسیکام و فنی توئین (برای درمان تشنج) یا لیتیوم (برای درمان اختلالات روانی) ممکن است، سطح این داروها را در خون افزایش دهد. نظارت بر سطح لیتیوم سرم ضروری است. نظارت بر سطح فنی توئین سرم توصیه می شود.

دیورتیک ها، مهارکننده های ACE و آنتاگونیست های آنژیوتانسین II

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند اثر دیورتیک ها و داروهای ضد فشار خون را کاهش دهند. در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه (مانند بیماران کم آبی یا بیماران مسن با اختلال عملکرد کلیه)، مصرف همزمان یک مهارکننده ACE یا آنتاگونیست آنژیوتانسین II و یک محصول دارویی که سیکلواکسیژناز را مهار می کند، ممکن است منجر به بدتر شدن بیشتر عملکرد کلیه شود، از جمله این که ممکن است، کلیه حاد شود. شکست، که معمولا قابل برگشت است. بنابراین، چنین ترکیبی باید با احتیاط مصرف شود، به ویژه در بیماران مسن. باید از بیماران خواسته شود، که مایعات کافی بنوشند، و پس از شروع درمان ترکیبی باید نظارت دوره ای بر عملکرد کلیه در نظر گرفته شود.
مصرف همزمان پیروکسیکام و دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم می تواند منجر به هایپرکالمی شود.

متوترکسات

تجویز پیروکسیکام در 24 ساعت قبل یا بعد از تجویز متوترکسات می تواند منجر به افزایش غلظت متوترکسات و افزایش اثرات نامطلوب آن شود.

سیکلوسپورین

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند پیروکسیکام ممکن است، سمیت کلیوی سیکلوسپورین را افزایش دهند.

سولفونیل اوره ها

مطالعات بالینی تداخل بین داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و سولفونیل اوره را نشان داده است. اگر چه تداخلات بین پیروکسیکام و سولفونیل اوره ها هنوز توضیح داده نشده است، توصیه می شود، در صورت مصرف همزمان، سطح قند خون را برای احتیاط بررسی کنید.

بارداری

مهار سنتز پروستاگلاندین ممکن است، بر بارداری و یا رشد جنین تأثیر منفی بگذارد. داده های حاصل از مطالعات اپیدمیولوژیک نشان دهنده افزایش خطر سقط جنین و ناهنجاری های قلبی و گاستروشیز پس از استفاده از مهارکننده های سنتز پروستاگلاندین در اوایل بارداری است. اعتقاد بر این است، که خطر با دوز و مدت درمان افزایش می یابد. از هفته بیستم بارداری، مصرف پیروکسیکام می تواند باعث الیگوهیدرآمنیوس ناشی از اختلال عملکرد کلیه جنین شود. این می تواند بلافاصله پس از شروع درمان رخ دهد، و معمولاً با قطع درمان قابل برگشت است. علاوه بر این مواردی از باریک شدن مجرای شریانی پس از درمان در سه ماهه دوم بارداری گزارش شده است، که در بیشتر موارد پس از قطع درمان برطرف می شود. بنابراین، پیروکسیکام نباید در سه ماهه اول و دوم بارداری تجویز شود، مگر این که به وضوح ضروری باشد. هنگامی که پیروکسیکام در زنی که قصد باردار شدن دارد، یا در سه ماهه اول و دوم بارداری استفاده می شود، دوز باید تا حد امکان پایین نگه داشته شود، و مدت زمان درمان باید تا حد امکان کوتاه باشد. مانیتورینگ قبل از تولد برای الیگوهیدرآمنیوس و باریک شدن مجرای شریانی باید پس از چند روز مصرف پیروکسیکام از هفته بیستم بارداری در نظر گرفته شود. در صورت مشاهده الیگوهیدرآمنیوس یا باریک شدن مجرای شریانی، مصرف پیروکسیکام باید قطع شود.

در سه ماهه سوم بارداری، تمام مهارکننده های سنتز پروستاگلاندین جنین را در معرض خطرات زیر قرار دهید.

• سمیت قلبی ریوی (تنگ شدن، بستن زودرس مجرای شریانی و فشار خون ریوی)
• اختلال عملکرد کلیه 

مادر و نوزاد در پایان بارداری در معرض خطرات زیر قرار دارند.

• احتمال طولانی شدن زمان خونریزی، اثر ضد پلاکتی که می تواند حتی در دوزهای بسیار کم رخ دهد.
• مهار انقباضات رحمی که ممکن است، منجر به تاخیر در زایمان یا زایمان طولانی شود.
• بنابراین، پیروکسیکام در سه ماهه سوم بارداری منع مصرف دارد.

شیردهی

ماده فعال پیروکسیکام و محصولات تجزیه آن به مقدار کم در شیر مادر دفع می شود. اگر چه عواقب نامطلوب برای نوزاد هنوز مشخص نشده است، پیروکسیکام نباید در دوران شیردهی مصرف شود.

باروری

استفاده از پیروکسیکام، مانند سایر محصولات دارویی شناخته شده برای مهار سنتز سیکلواکسیژناز پروستاگلاندین، ممکن است، باروری زنان را مختل کند، و بنابراین در زنانی که قصد باردار شدن دارند، توصیه نمی شود. در زنانی که مشکل باردار شدن دارند، یا تحت بررسی ناباروری هستند، باید مصرف پیروکسیکام را قطع کرد.

اثرات جانبی تزریق آمپول پیروکسیکام

در مورد عوارض جانبی دارویی زیر، باید در نظر گرفت، که آن ها عمدتاً وابسته به دوز هستند، و بین افراد متفاوت است.

• بیشترین عوارض جانبی مشاهده شده شامل دستگاه گوارش می شود. زخم معده، سوراخ شدن یا خونریزی، که گاهی کشنده است، ممکن است، به خصوص در بیماران مسن رخ دهد.
• تهوع، استفراغ، اسهال، نفخ، یبوست، سوء هاضمه، درد شکم، مدفوع قیری، هماتمزیس، استوماتیت اولسراتیو، کولیت تشدید شده و بیماری کرون 
• عفونت ها و بیماری های انگلی

بدتر شدن التهاب های مرتبط با عفونت (به عنوان مثال ایجاد فاسییت نکروزان) به ندرت در ارتباط زمانی با استفاده سیستمیک از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی توصیف شده است. این ممکن است، به مکانیسم اثر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مرتبط باشد. بنابراین، اگر علائم عفونت هنگام استفاده از پیروکسیکام ظاهر شد یا بدتر شد، به بیمار توصیه می شود، که فوراً با پزشک مشورت کند. باید بررسی شود، که آیا نشانه ای برای درمان ضد عفونی آنتی بیوتیکی وجود دارد، یا خیر.

• اختلالات خونی و سیستم لنفاوی

اختلالات خون سازی (کم خونی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، پان سیتوپنی، آگرانولوسیتوز) اولین علائم می تواند تب، گلودرد، زخم های سطحی در دهان، علائم شبیه آنفولانزا، خستگی شدید، خونریزی بینی و خونریزی پوستی باشد.

• بیماری های سیستم ایمنی

علائم این امر می تواند عبارتند از تورم صورت، زبان و حنجره، آدم، تنگی نفس، تپش قلب، اختلالات شدید گردش خون تا شوک تهدید کننده زندگی. در صورت بروز هر یک از این علائم، که حتی با اولین استفاده ممکن است، رخ دهد، توجه فوری پزشکی لازم است.

• بیماری های سیستم عصبی

اختلالات عصبی مرکزی مانند سردرد، سرگیجه و خستگی

• بیماری های چشم

اختلالات بینایی

• بیماری های گوش و لابیرنت

وزوز گوش

• بیماری های قلبی

تپش قلب، ادم، نارسایی قلبی، انفارکتوس میوکارد

• بیماری های عروقی

فشار خون شریانی، خونریزی پوست (پورپورای Schoenlein-Henoch)، واسکولیت، خونریزی دهان و غشای مخاطی 

• بیماری های کبد و صفراوی

افزایش ترانس آمینازها و آلکالین فسفاتاز

1. نادر: سندرم کلستاتیک، هپاتیت
2. بسیار نادر: نارسایی سمی کبد

• بیماری های پوست و بافت زیر جلدی

1. شایع: راش
2. غیر معمول: حساسیت به نور پوست همراه با خارش، قرمزی و لکه‌ دار شدن تاول‌ ها، ادم آلرژیک.
3. بسیار نادر: واکنش‌ های پوستی تاول دار، آلوپسی، ناخن، اختلالات رشد
4. ناشناخته: فوران دارویی ثابت 

• بیماری های کلیه و مجاری ادراری

1. شایع: افزایش سطح اوره خون
2. غیر معمول: ایجاد ادم، به ویژه در بیماران مبتلا به فشار خون شریانی یا نارسایی کلیوی
3. بسیار نادر: آسیب بافت کلیه (نفریت بینابینی، نکروز پاپیلاری)، که می تواند با اختلال حاد کلیوی (نارسایی کلیوی)، پروتئین در ادرار (پروتئین اوری) همراه باشد. و یا خون در ادرار (هماچوری).
4. سندرم نفروتیک

مصرف بیش از حد آمپول پیروکسیکام

علاوه بر اختلالات گوارشی (تهوع، استفراغ، درد شکم، خونریزی) و اختلالات عصبی مرکزی (گیجی، تحریک پذیری بیش از حد، تهویه بیش از حد، افزایش تمایل به تشنج) تا کما، اختلالات عملکرد کلیه (هماچوری، پروتئینوری، نارسایی حاد کلیه) و کبد (هیپو پروترومبینمی) ممکن است. اقدامات درمانی در صورت مصرف بیش از حد وجود ندارد. نظارت بر مراقبت های ویژه ممکن است، مورد نیاز باشد. نیمه عمر طولانی پیروکسیکام باید در نظر گرفته شود.

---

---